ΛΑΙΜΟΣ
Βράγχος φωνής
Η συνηθέστερη αιτία βραχνής φωνής είναι μία ιογενής λοίμωξη, που θα προσβάλει και τον λάρυγγα και θα κάνει αυτό που ονομάζουμε λαρυγγίτιδα. Κατά κανόνα περιμένουμε και άλλα συμπτώματα της ίωσης όπως πυρετό, μπούκωμα στη μύτη, πονόλαιμο. Η φωνή μετά από ένα κρυολόγημα θα πρέπει να επανέλθει στο φυσιολογικό μετά από 15 – 20 ημέρες. Αν η φωνή παραμείνει βραχνή 20 ημέρες μετά από ένα κρυολόγημα, συνιστάται ο άρρωστος να εξεταστεί από ωτορινολαρυγγολόγο και να υποβληθεί σε λαρυγγοσκόπηση. Άλλα αίτια βραχνής φωνής είναι ο πολύποδας του λάρυγγα, η πολυποειδής εκφύλιση του λάρυγγα, ο καρκίνος του λάρυγγα, η παράλυση της μίας φωνητικής χορδής και η δυσφωνία λόγω άγχους. Με την εξέταση στο ιατρείο ο έμπειρος γιατρός είναι σε θέση να διακρίνει την αιτία του άγχους και να σχεδιάσει τον τρόπο θεραπείας, ανάλογα με την αιτία.
Διογκώσεις του τραχήλου
Η οποιοδήποτε διόγκωση ή πρίξιμο ή μάζα στον τράχηλο πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Στα παιδιά σχεδόν πάντα οφείλεται σε ”αντιδραστική λεμφαδενοπάθεια ” η διογκωμένους λεμφαδένες, που μεγαλώνουν συνήθως λόγω λοίμωξης. Επίσης μετά την αποδρομή της λοίμωξης μικραίνουν σε μέγεθος, αν και όχι πάντα. Στους ενήλικες, η αιτία μιας τραχηλικής διόγκωσης εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τη θέση που βρίσκεται. Μία διόγκωση στο κατώτερο τριτημόριο του τραχήλου κοντά στη μέση γραμμή μπορεί να σημαίνει όζο του θυρεοειδούς αδένα. Εν αντιθέσει, διόγκωση στη γωνία της κάτω γνάθου η μπροστά από το αυτί, παραπέμπει σε όγκο παρωτίδας. Ο γιατρός θα αναζητήσει στο ιστορικό το χρόνο που έγινε αντιληπτή η διόγκωση, διάφορους προδιαθεσικούς παράγοντες όπως το κάπνισμα, πόσο γρήγορα μεγάλωσε, δυσκολία στην κατάποση, πόνο στο αυτί, βήχα, απώλεια βάρους. Στην ψηλάφηση θα αναζητήσει το πόσο σκληρή η μαλακή είναι η διόγκωση, αν έχει ομαλό η ανώμαλο περίγραμμα, αν είναι ευκίνητη ή κολλημένη στους πέριξ ιστούς, αν κλυδάζει, άν ακολουθεί τις καταποτικές κινήσεις. Θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά το στόμα, ο φάρυγγας, η γλώασσα, οι αμυγδαλές, η μύτη, ο ρινοφάρυγγας, ο λάρυγγας και με τη χρήση κάμερας. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα χρειαστεί υπερηχογράφημα ίσως αξονική η μαγνητική τομογραφία και σε κάποιες περιπτώσεις παρακέντηση και κυτταρολογική εξέταση. Ανάλογα με τη διάγνωση θα σχεδιαστεί η θεραπεία που μπορεί να είναι και χειρουργική.
Πονόλαιμος
Οι αιτίες του πονόλαιμου είναι πολυάριθμες και οι συχνότερες αναφέρονται παρακάτω:
- Αμυγδαλίτιδα. Προκαλεί σοβαρό πονόλαιμο με πυρετό, δυσκολία κατάποση δυσοσμία του στόματος, αντανακλαστικό πόνο στα αυτιά.
- Ιογενής πονόλαιμος – φαρυγγίτιδα δηλαδή κοινό κρυολόγημα.
- Μυκητιασική στοματίτιδα οφειλόμενη σε χρήση αντιβιοτικών η εισνεόμενων για το άσθμα φαρμάκων.
- Στεγνός – επώδυνος λαιμός που προκαλείται όταν το άτομο κοιμάται με ανοιχτό το στόμα λόγω μπουκωμένης μύτης. Γιαυτό πρέπει πάντα να αποκαθίσταται η καλή λειτουργία της μύτης
- Γαστρο – οισoφαγική παλινδρόμηση.
- Παραμελημένος καρκίνος της ανώτερης αναπνευστικής – πεπτικής οδού.
Αν και στην πλειονότητα των περιπτώσεων πονόλαιμου η αιτία είναι αθώα, υπάρχουν περιπτώσεις που συνοδεύονται με άλλα ύποπτα συμπτώματα ή ιστορικό που καθιστούν την εξέταση από τον ωτορινολαρυγγολόγο απαραίτητη και επιτακτική.
Δυσκολία στην αναπνοή
Όταν οφείλεται σε απόφραξη ή φλεγμονή του λάρυγγα μπορεί να προκαλέσει συριγμό λόγω στένωσης της αεροφόρου οδού. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε λοίμωξη πχ επιγλωτίττιδα η οίδημα λόγω αλλεργίας ή σε όγκο. Επίσης άλλη αιτία μπορεί να είναι η παράλυση και των δύο κάτω λαρυγγικών νεύρων. Σε κάθε περίπτωση είναι απαραίτητη η επείγουσα ΩΡΛ εξέταση.
Υπάρχουν περιπτώσεις με δυσκολία στην αναπνοή που ο λάρυγγας είναι φυσιολογικός και η αιτία βρίσκεται στούς πνεύμονες η την καρδιά . Σε μια τέτοια περίπτωση ο άρρωστος πρέπει να κατευθύνεται ανάλογα στον πνευμονολόγο η καρδιολόγο.
Ροχαλητό
Στα παιδιά, το ροχαλητό σχεδόν πάντα οφείλεται σε υπερμεγέθεις αμυγδαλές ή κρεατάκια ή σε συνδυασμό και των δύο. Όταν το ροχαλητό γίνεται σοβαρό μπορεί να επηρεάζει την ποιότητα του ύπνου ( σταμάτημα της αναπνοής, συχνή αφύπνηση, υπερβολική εφίδρωση, εφιαλτικά όνειρα ). Αυτό είναι ένδειξη απνοϊκού συνδρόμου και η εξέταση από ωτορινολαρυγγολόγο καθίσταται επιτακτική.
Στούς ενήλικες, η αξιολόγηση για το ροχαλητό είναι αρκετά περίπλοκη. Το ροχαλητό συχνά οφείλεται στον υψηλό δείκτη μάζας σώματος (BMI ). Σε αυτή την περίπτωση η απώλεια βάρους συχνά βοηθάει, ωστόσο πρέπει να αξιολογηθούν και άλλες πιθανές αιτίες. Η βουλωμένη μύτη, για παράδειγμα, που προκαλεί στοματική αναπνοή, μπορεί να προκαλεί ρoχαλητό, ιδιαίτερα αν υπάρχει μακρά και χαλαρή σταφυλή και υπερώα. Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν τα παραπάνω, η πιθανότερη αιτία θεωρείται η σωματική κατανομή του ατόμου, με παχιά ρίζα γλώσσας, που αποφράσσει την αεροφόρο οδό στο επίπεδο αυτό.
Λευκή η κόκκινη βλάβη στο στόμα.
Αλλαγή του χρώματος του βλενογόνου του στόματος μπορεί να σημαίνει κάτι το παθολογικό. Πλάκα λευκή με τοπική πάχυνση του βλενογόννου μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη λευκοπλακίας. Η λευκοπλακία αναπτύσεται σε περιοχή που υφίσταται χρόνιος ερεθισμός είτε από τραυματισμό, είτε από κάπνισμα. Υπάρχει διχογνωμία κατά πόσο η λευκοπλακία είναι προκαρκινική κατάσταση, ωστόσο ξέρουμε ότι κάποια αναλογία περιστατικών λευκοπλακίας μπορεί να εξελιχθούν σε καρκίνο. Λευκοπλακία μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλα μέρη του σώματος. Η σύσταση είναι ο άρρωστος να σταματίσει τον χρόνιο ερεθισμό (τσιγάρο) και αν η λευκοπλακία δεν υποχωρεί να αφαιρεθεί.
Άλλη αιτία λευκωπής βλάβης στο στόμα οφείλεται σε μόλυνση με το μύκητα Candida, που προκαλεί επίσης πονόλαιμο και αίσθημα καύσου στο στόμα. Η καντιντίαση του στόματος εμφνίζεται σε άτομα με ανοσοκαταστολή η άτομα που λαμβάνουν αντιβιοτικά η εισνεόμενα για το άσσθμα και απαντάει πολύ καλά στα αντιμυκητιασικά φάρμακα.
Μια ερυθρότητα (ερυθροπλακία) στο στόμα μόνη η σε συνδυασμό με λευκωπή βλάβη (ερυθρολευκοπλακία) είναι πιό πιθανό να είναι προκαρκινική βλάβη και γιαυτό κάθε βλάβη που επιμένει για πάνω από 3 εβδομάδες πρέπει να αφαιρείται και να εξετάζεται ιστολογικά.
Κόμπος στο λαιμό
Πολύ συχνά πολλοί αισθάνονται ”κόμπο” στο λαιμό. Χρειάζεται προσεεκτικό ιστορικό από το γιατρό προκειμένου να διακρίνει ότι πρόκειται για πραγματική δυσκολία στη κατάποση τροφών (στερεών η υγρών). Όταν υπάρχει ένα αίσθημα ότι είναι κάτι κολλημένο στο λαιμό, αλλά όχι πραγματική δυσφαγίακαι υπό την προϋπόθεση ότι δεν βρέθηκε κάτι στην εξέταση, τότε η κατάσταση αναφέρεται σαν φαρυγγικός βλωμός. Η αίσθηση αυτή εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια του φαγητού. Το κυρίαρχο και συνηθέστερο αίτιο αυτής της κατάστασης είαι το άγχος, αν και πολλές φορές συμετέχει η γαστρο – οισοφαγική παλινδρόμηση. Κατά κανόνα, η ενδελεχής εξέταση και ο καθησυχασμός του ασθενούς, αρκούν.