ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΩΤΙΤΙΔΑ
Το αυτί από πλευράς ανατομίας χωρίζεται σε τρία μέρη : Το εξωτερικό αυτί (πτερύγιο και έξω ακουστικός πόρος ), το μεσαίο αυτί ( τύμπανο και κοιλότητες του μέσου ωτός – κοίλο του τυμπάνου, επιτυμπάνιο, μαστοειδής κοιλότητα ) και εσωτερικό αυτί ( κοχλίας και ημικύκλιου σωλήνες).
Εξωτερική ωτίτιδα ονομάζεται η φλεγμονή του δέρματος και του υποκείμενου περιχονδρίου της χόνδρινης μοίρας του έξω ακουστικού πόρου. Η χόνδρινη μοίρα είναι περίπου προς τα έξω 2/5 του μήκους του έξω ακουστικού πόρου.
Προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση της εξωτερικής ωτίτιδας είναι η υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυαμό με την διαβροχή ( μούλιασμα ) του αυτιού στο μπάνιο και τον μικροτραυματισμό του δέματος του έξω ακουστικού πόρου κατά την απόπειρα καθαρισμού ( δάχτυλα, μπατονέτες κ.λ.π. ). Το δέρμα είναι ένα φυσικό εμπόδιο για την είσοδο μικροβίων στον οργανισμό. Όταν π.χ ”μουλιάσει” στη θάλασσα και υπάρξει λύση της συνέχειας του δέρματος με μικροτραυματισμό, μικρόβια που υπάρχουν φυσιολογικά στο δέρμα χωρίς να προκαλούν νόσο, μπαίνουν κάτω από το δέρμα ( στο υποδόριο ) και πολαπλασιάζονται προκαλώντας φλεγμονή. Οι υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού ευννοούν αυτή την ανάπτυξη.
Η εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να είναι διάχυτη ή εντοπισμένη (δοθιήνας ). Ειδική περίπτωση εξωτερικής ωτίτιδας αποτελεί η ανάπτυξη μύκητα στο αυτί (ωτομύκωση ) και η κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα, που αναπτύσεται από ψευδομονάδα σε διαβητικά άτομα η ανοσοκατασταλμένα.
Τα συμπτώματα είναι θεαματικά. Ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος και αναγκάζει τον πάσχοντα να πάει στο γιατρό. Πολλές φορές δεν υποχωρεί ούτε με παυσίπονα. Ο πόνος επιδεινώνεται με την έλξη του πτερυγίου και με την πίεση του τράγου. Ο έξω ακουστικός πόρος πρίζεται και η ακοή πέφτει. Το αυτί στη συνέχεια τρέχει υγρό που πολλές φορές μπορεί να είναι δύσομο. Όταν το έκκριμα είναι πράσινο θεωρούμε ότι το μικρόβιο είναι ψευδομονάδα.
Η διάγνωση είναι συνήθως εύκολη για το γιατρό. Το ιστορικό του αρρώστου, η εντόπιση και η ένταση του πόνου, η βαρηκοία, η παρουσία υγρού στο αυτί και το πρήξιμο στην εξέταση, είναι στοιχεία που οδηγούν στη διάγνωση.
Η Θεραπεία γίνεται με αντιβιοτικές ωτικές σταγόνες σε αρχικό στάδιο, αλλά σε βαρειά εξωτερική ωτίτιδα μπορεί να χρειαστεί και αντιβιοτικό από το στόμα. Όταν το πρήξιμο του έξω ακουστικού πόρου είναι τόσο έντονο που να κλείνει εντελώς τον πόρο και οι σταγόνες να μη περνούν μέσα στο αυτί, χρειάζεται ο γιατρός να βάλει ένα μικρή γάζα -φυτίλι μέσα στο αυτί ώστε ποτίζοντας τη γάζα με σταγόνες, οι σταγόνες να περνούν μέσα στο αυτί. Η γάζα πρέπει να βρέχεται με τις ωτικέςς σταγόνες συνεχώς (κάθε 4 ώρες) για δύο ημέρες και αφαιρείται μετά από δύο ημέρες. Παράλληλα ο άρρωστος παίρνει αντιβιοτικό, αν ο γιατρός το κρίνει απαραίτητο και βέβαια παυσίπονα γιατί ο πόνος είναι έντονος τις 2 – 3 πρώτες ημέρες. Οι σταγόνες συνεχίζονται μετά την αφαίρεση της γάζας για τουλάχιστον 8 ακόμα ημέρες, φροντίζοντας το αυτί να μένει στεγνό κατά το λούσιμο. Προσοχή χρειάζεται με τις σταγόνες όταν υπάρχει τρύπα στο τύμπανο. Σε μια τέτοια περίπτωση πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή κατάλληλων σταγόνων που δεν θα προκαλέσουν βλάβη στο ακουστικό νεύρο, αφού θα περάσουν πίσω από το τύμπανο.